Kończy się kolejny rok, nadszedł czas podsumowań, rachunków i rozliczeń. Musicie mi wybaczyć, ale ja tradycyjnie je sobie odpuszczę. Nigdy nie byłem dobry w tego typu zabawach, toteż moje podsumowanie zamknąłbym w stwierdzeniu, iż rok 2016 był dla kolekcji Muzeum 1:43 bez wątpienia najlepszym rokiem z dotychczasowych.  Dowodem na to jest poniższy blog i każdy kolejny wpis dokumentujący rozwój mojego zbioru. Jako ostatni w tym roku, chciałbym pokazać Wam wyjątkowy model pochodzący z białoruskiego studia By.Volk. 

Powiedziało się A, to trzeba powiedzieć B. Była odmiana cywilna to dzisiaj będzie rajdowa. Razem z pokazywanym poprzednio modelem Subaru Imprezy WRX STi przyjechała do mnie jego rajdowa wersja PWRC, którą fani motosportu znają pewnie ze zmagań w rajdzie Acropolis w 2009 roku. Samochód prowadzony był wówczas przez Japończyka Toshihiro Arai z pilotem Glenn’em McNeall’em. Duet sklasyfikował się na dziesiątej pozycji w zestawieniu końcowym. 

Dzisiejszy wpis traktował będzie o samochodzie nieco egzotycznym jak i nowoczesnym. Mowa oczywiście o widocznej na zdjęciach trzeciej odsłonie kultowego Subaru Impreza WRX. Trzecia generacja tego wspaniałego samochodu zadebiutowała w 2007 roku na New York Auto Show. Pierwotnie nowy model Imprezy oferowany był jako pięciodrzwiowy hatchback i czterodrzwiowy sedan oznaczone kolejno symbolami GH i GE. W 2008 roku pojawiły się wersje poszerzone o symbolach GR i GV. Różnica szerokości standardowych wersji GH i GE a GR i GV wynosiła 56 mm. 

Warszawa 203 gościła na łamach mojego bloga już wiele razy. Spowodowane to oczywiście jest faktem, iż posiadam wiele wersji tego samochodu. Dzisiaj jednak chciałbym Wam zaprezentować model, który traktuję, jako swoiste zwieńczenie mini zbioru Warszaw. Pominę rys historyczny tego samochodu, ponieważ pojawił się już kilka razy przy okazji poprzednich wpisów o Warszawach i przejdę od razu do opisu samego modelu. 

     Moja słabość do Ziłów 131 nie jest żadną tajemnicą, ale nie wydaje mi się bym nadużywał Waszej cierpliwości w tym temacie. Ostatniego pokazałem przecież grubo ponad miesiąc temu, niektórzy na pewno zdążyli już zapomnieć. Wszystkim tym, których Ziły 131 już znudziły, tym, którzy zapomnieli już o mojej sympatii do nich i tym, którzy dopiero się o niej dowiedzieli, pragnę pokazać kolejnego, wspaniałego… Ziła 131. Mój nowy nabytek przyjechał do mnie z Kostromy nad Wołgą, miasta, w którym poza jedną z najcenniejszych ikon prawosławia – Fiodorowską Ikoną Matki Bożej, znajduje się także siedziba wielokrotnie wspominanej już na łamach tego bloga wytwórni Start Scale Models.

Kilka tygodni temu wziąłem udział w konkursie organizowanym przez fejsbukowy profil Start Scale Models. Konkurs nie wymagał wykazania się szczególną kreatywnością, ponieważ wystarczyło napisać w komentarzu, że chciałoby się wygrać jeden z pięciu modeli Urala 375d w malowaniu armii byłego NRD.  Nie wyobrażacie sobie jakież było moje zdziwienie, gdy wśród pięciu szczęśliwców znalazłem się także ja. Po nie całych dwóch tygodniach, dokładnie 6 grudnia modelik zjawił się u mnie. Nim jednak przejdę do opisu samego modelu chciałbym Wam przytoczyć historię tego ciekawego samochodu.

Bez wątpienia nie ma bardziej klasycznego amerykańskiego producenta samochodów aniżeli Cadillac. Marka, utożsamiana z prestiżem oraz luksusem, obecna jest na rynku motoryzacyjnym od 1902 roku. Samochody z logiem Cadillaca brały udział w wojnach, grały w filmach, woziły najznamienitsze osobistości ze świata polityki i show biznesu. Cadillac to żywa legenda na kołach. Dlatego właśnie w mojej kolekcji nie mogło zabraknąć jednego z najbardziej klasycznych modeli tego producenta.

Kilka tygodni temu moja kolekcja wzbogaciła się o model kolejnego klasyka. Od jakiegoś czasu nosiłem się z zamiarem zakupu miniatury przesympatycznego Fiata 124 Spider wyprodukowanego przez specjalizującą się głównie w modelach włoskich samochodów, firmę Starline. Na rynku dostępne są poza nią jeszcze modeliki produkowane na potrzeby gazetowej serii Fiat Story oraz Vitesse. Za tym ostatnim producentem nie przepadam, a gazetówka mnie nie interesowała. Naturalnym wyborem w tej sytuacji był więc produkt Starline. 

Dzisiejszy wpis być może zdziwi niektórych czytelników. Szczerze mówiąc i mnie jeszcze kilka tygodni temu, trudno byłoby przekonać, że na łamach Muzeum 1:43 pojawi się jakaś rajdówka. To przecież specjalność kolegów z MiniRajdy.MiniRally, Abarth098 models oraz Rajdowej Kolekcji. Nie ukrywam tego, że w kwestii rajdów samochodowych całkowity ze mnie laik, a moja wiedza o rajdówkach ogranicza się do doświadczenia zdobytego dawno temu w grze Collin McRae Rally. Niedawno miałem jednak okazję oglądać na żywo miniaturę Subaru Imprezy 22b WRC sygnowanej logiem AUTOart i mówiąc kolokwialnie, szczęka mi opadła. 

Skodę 120 opisywałem już przy okazji wpisu o modelu, który ukazał się nakładem wydawnictwa DeAgostini w serii Kultowych Aut Peerelu. Niedawno w mojej kolekcji pojawiły się dwa kolejne modele tego samochodu. Jeden z nich chciałbym pokazać Wam dzisiaj. Oczywiście mowa o samochodziku sygnowanym logiem czeskiej wytwórni Abrex. Auto przyjechało do mnie wraz z pokazywanymi wcześniej „favoritką” i „setką”. Z wszystkich trzech budzi niestety najbardziej mieszane uczucia.  

Zainspirowany przez wyskalowani.pl oraz niedawny post Piotra z Modele 1:43 postanowiłem, i ja nieco poprawić moją Nysę 522 Pomoc Drogową. Model ukazał się już ze dwa lata temu, jako jedno z wydań specjalnych serii Kultowych Aut Peerelu i mimo karygodnej wady w postaci przekrzywionego tylnego, bocznego okna, całkiem dobrze przyjął się wśród zbieraczy. Cóż, być może zadziałała tu zasada, że jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma. Mnie również z czasem przestał drażnić ów mankament. 

Skoda Favorit (model 781) to bez wątpienia bardzo ważny samochód w historii czeskiego producenta z Mlada Boleslav. Nadwozie tego ciekawego samochodu powstało na deskach kreślarskich studia Bertone w roku 1983. Już rok później gotowy był pierwszy prototyp oznaczony roboczym symbolem 780. Przez kolejnych kilka lat prowadzono badania modelu, które zaowocowały wypuszczeniem w 1987 roku próbnej serii Skody Favorit.

Opel Corsa serii B to prawdziwa legenda. Za projektem Corsy B stał japoński projektant Hideo Kodama. Samochód ten zaprezentowano po raz pierwszy na salonie samochodowym w Genewie w 1993 roku. W Europie produkowany był do 2000, a w Ameryce Południowej aż do roku 2012. Auto w wersji europejskiej dostępne było w dwóch wersjach. Klient wybierać mógł pomiędzy trzy i pięciodrzwiowym hatchbackiem. W państwach wspomnianej Ameryki Łacińskiej, USA oraz na Bliskim Wschodzie, Corsa B dostępna była dodatkowo, jako sedan, kombi, a nawet pickup. 

W październiku 1974 roku Fiat zaprezentował zupełnie nowy model plasujący się w segmencie C. Auto oznaczone zostało symbolem 131 i było praktycznie na nowo zaprojektowanym samochodem. W gamie silników napędzających nowy model Fiata znalazło się aż dwanaście jednostek napędowych w tym dwie wysokoprężne. Samochód, jako następca popularnego, ale i przestarzałego Fiata 124, był w stosunku do niego niemalże skokiem cywilizacyjnym. Auto oferowało niespotykaną dotąd wygodę, przestrzeń oraz opcje wyposażenia. 

Od jakiegoś już czasu szukałem modelu Skody 100/110. Samochodzik wydany swego czasu w serii Kultowych Aut Peerelu odstraszył mnie swoją karykaturalną bryłą, więc z niego zrezygnowałem. Niestety rynek modeli w skali 1:43 w temacie Skód nie pozostawia zbyt dużego wyboru. Kilka lat temu w sprzedaży pojawił się model Skody 110L sygnowany logiem czeskiej wytwórni Abrex. Wielkim ukłonem w stronę kolekcjonerów był fakt, iż ów Skody dostępne były w różnych kolorach. Jeśli dobrze zapamiętałem kolekcjonerzy mogli wybierać aż z jedenastu barw. 

Dzisiejszy wpis będzie zarazem swojski i egzotyczny. Dlaczego? Swojski dlatego, że na pierwszy rzut oka mamy do czynienia z samochodem do niedawna jakże często spotykanym na polskich drogach – Oplem Omegą. Egzotycznym, bo ów Omega nosi na masce Gryfa, a kierownicę zamontowano po prawej stronie. Oczywiste zatem jest, że mamy do czynienia z Vauxhallem. W 1986 roku, wraz z pojawieniem się na rynku nowego modelu Opla Omegi, zarząd General Motors podjął decyzję o wprowadzeniu na rynek brytyjski drugiej generacji Vauxhalla Carltona. 

Jednym z najbardziej rozpoznawalnych modeli Audi jest bez wątpienia Audi 100 serii C3 popularnie zwane cygarem. Samochód ten, jak zakładano miał początkowo nosić nowe oznaczenie – Audi 300, jednak ze względu na istniejącego już Mercedesa 300 postanowiono pozostać przy starszym oznaczeniu. Oficjalna premiera nowego pojazdu miała miejsce w 1979 roku, jednak do produkcji seryjnej wszedł on dopiero trzy lata później. Auto cechowała ogromna wprost pojemność, wygoda i niespotykany współczynnik oporu powietrza.

Wybrałem się ostatnio do sklepu ze sprzętem szeroko pojętym, jako RTV-AGD. Nie kupiłem oczywiście tego, po co pojechałem, za to w jednym z koszy z artykułami promocyjnymi znalazłem garść modeli pochodzących z pozostałości po serii Kultowych Aut Peerelu. Wśród nich m.in. widoczny na zdjęciu model enerdowskiego AWZ P70 w wersji kombi. To pierwsze, enerdowskie auto z nadwoziem z duroplastu produkowane było od 1955 roku. 

Każdy kolekcjoner ma listę modeli będących swoistymi kamieniami milowymi kolekcji. Zdobywanie ich jest dla zbieracza czymś w rodzaju osiągania kolejnych szczebli lub, jak kto woli, leveli w osobistej karierze kolekcjonerskiej. Niedawno, zupełnym zbiegiem okoliczności, moja kolekcja wzbogaciła się o dwa modele, które od dawna znajdowały się na liście osobistych pozycji obowiązkowych, a które z różnych powodów pozostawały poza moim zasięgiem. Dlatego, gdy nadarzyła się okazja zakupu obu miniatur od jednego kolekcjonera, nie zastanawiałem się, ponieważ są już dziś dość rzadkie.

Dziś chciałbym Wam pokazać wyjątkowy modelik. Syrena Bosto, bo o niej mowa, przyjechała do mnie dosłownie kilka dni temu dzięki uprzejmości kolegi Grzegorza. Długo polowałem na ten model i pewnie przegapiłbym możliwość jego kupna, gdyby nie bystre oko Damiana z Rajdowej Kolekcji, który to z kolei wypatrzył tę miniaturę. Obu Panom dziękuję za zaangażowanie, dzięki któremu mogę dziś pokazać Wam ten wspaniały model. 

Drugi „smutny” Żuk pojawił się w moim zbiorze kilka tygodni temu za sprawą Złotej Kolekcji Peerelu. Model jest kolejnym wcieleniem wcześniejszego, pochodzącego z serii Kultowych Aut Peerelu. Muszę nadmienić, że tym razem już przy pierwszym podejściu, wydawnictwo DeAgostini wysłało mi model bez wad, co w ich przypadku nie jest jak wiadomo normą. A sam model jaki jest? Właściwie to ani nie rozczarowuje, ani nie zachwyca. Mój modelik złożony jest czysto, chciałoby się wręcz napisać – starannie.

Kilka miesięcy temu prezentowałem Wam model białej Skody 105 pochodzącej z końcówki serii Kultowych Aut Peerelu. Nie trzeba było długo czekać, by po raz kolejny rodzimy oddział DeAgostini uraczył nas kolejnym wcieleniem wspomnianego samochodu. Tym razem do rąk kolekcjonerów trafił model w kolorze ceglanym, lub jak kto woli - pomarańczowym. Wszystko oczywiście za sprawą Złotej Kolekcji Peerelu. Model tradycyjnie, tak jak i jego poprzednik, wykonany jest na poziomie, nazwijmy go ekonomicznym. 

Niedawno prezentowałem Wam modelik radzieckiego wozu strażackiego AC40 (Ził 130), będący pierwszym modelem z rosyjskiej wytwórni Start Scale Models w moim zbiorze. Przyznam szczerze, że tak bardzo spodobał mi się ten model i poziom jego wykonania, iż postanowiłem wzbogacić kolekcję o następny produkt sygnowany logiem wspomnianego producenta. Mój wybór padł na Ziła 131 z zabudową typu Kung.

Volkswagen Golf pierwszej generacji to bez wątpienia samochód, który wpisał się złotymi literami w historię światowej motoryzacji. Nie ma chyba wątpliwości, ze to jedno z najbardziej rozpoznawalnych aut na całym świecie, dlatego też postanowiłem wzbogacić swoją kolekcję o ten kultowy samochód. Nim jednak opowiem o samym modelu chciałbym przytoczyć Wam garść faktów. Ogólnie rzecz biorąc Golf I produkowany był w różnych częściach świata w latach 1974 – 2009, przy czym w Europie do 1983 roku, a dalej pod nazwą CitiGolf, w RPA. 

Lanz to jeden z najstarszych producentów ciągników rolniczych na świecie. Pierwsze ciągniki rolnicze produkował już w 1921 roku. Lanz Bulldog D7506A był niemieckim uniwersalnym ciągnikiem przystosowanym zarówno do poruszania się w polu jak i utwardzonej jezdni. Napędzany był przez jednocylindrowy silnik o mocy 25 KM i pojemności 4767 cm3. Skrzynia biegów Lanz Bulldoga D7506A posiadała osiem przełożeń w tym dwa wsteczne i sześć do jazdy na przód. Ciągnik rozpędzał się do 15 km/h i ważył ok. 3200 kg.

Nysa 521 pojawiła się już na łamach tego bloga przy okazji modelu z serii Kultowych Aut Peerelu. Tradycyjnie więc pozwolę sobie opuścić rys historyczny i od razu przejść do opisu samego modelu. Apetyt kolekcjonerów na model dwukolorowy niestety zaspokojony nie został. Liczyliśmy, iż Złota Kolekcja uraczy nas modelem na miarę miniatury, jaka ukazała się w rosyjskiej serii Auto Legend, ale jednak okazało się, że na rynek trafiła błękitna Nyska. Nie powiem, żebym się zawiódł, bo podoba mi się ten model. 

Historię Fiata 126p popularnie zwanego w Polsce Maluchem opisałem tutaj. Pozwolę sobie jej dziś nie powtarzać. Chciałbym Wam natomiast przybliżyć perypetie jakże uroczego samochodziku, który spóźnił się nieco w czasie i przepadłby, gdyby nie wielka miłość kolekcjonerów, która dała mu drugie życie. Mówię oczywiście o kabriolecie budowanym przez Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Samochodów Małolitrażowych – Bosmal, na bazie Fiata 126p. 

Kolejny piękny garbus pojawił się w mojej kolekcji kilka tygodni temu. Autko przyjechało do mnie z niemieckiego sklepu modelissimo.de, a wyprodukowane zostało przez firmę Schuco. Osobiście lubię wypusty wspomnianego producenta, choć powszechnie wiadomo, iż poziom odwzorowania, zwłaszcza starszych modeli w skali 1:43, pozostawia czasem nieco do życzenia. Na szczęście od kilku lat obserwujemy w temacie rewolucyjną wręcz zmianę na lepsze, czego przykładem mogą być pokazywane przeze mnie modele Mercedesa LP608, niebieskiego Garbusa czy wspaniałe Audi A6. 

Trzecia generacja Audi RS4 zbudowana na modelu B8 zaprezentowana została na targach samochodowych w Genewie w 2012 roku. Samochód został bardzo ciepło przyjęty przez krytykę i fanów marki. Trudno się dziwić, ponieważ również moim zdaniem opisywana RS-ka urzeka wspaniałą linią nadwozia, łączącego w sobie elegancję i agresję. To niesamowite auto napędzane było potężnym 4,2 litrowym silnikiem w układzie V8, zdolnym wygenerować moc rzędu 450 KM. Prędkość maksymalną zredukowano elektronicznie do 250 km/h. Samochód bez blokady prędkości rozpędzał się do 280 km/h.


Audi RS4 tradycyjnie wyróżniało się sportowym pakietem stylistycznym. Standardowe wyposażenie auta obejmowało m.in. skórzaną tapicerkę, 19 calowe felgi, tempomat oraz system rekuperacji, czyli odzyskiwania energii podczas hamowania.  Na kolejną RS-kę do kolekcji polowałem już od jakiegoś czasu, jednak ciągle nie udawało mi się trafić egzemplarza w miarę przystępnej cenie. Upatrzyłem sobie model sygnowany logiem Minichamps i to jego właśnie wyczekiwałem z nadzieją, iż w końcu jego cena spadnie do kwoty, którą byłbym skłonny zań wyłuskać z kieszeni. Opłaciło się, bo naprzeciw wyszła mi promocja w jednym z zachodnich sklepów i oto mogę pochwalić się Wam kolejnym, pięknym modelem serii RS.

Model wykonany jest oczywiście w skali 1:43 i jak widać na załączonych poniżej fotografiach, prezentuje się świetnie. Tradycyjnie, bardzo szczegółowo odtworzono bryłę nadwozia oraz wszystkie detale ozdobne i logotypy. Pięknie prezentują się felgi i widoczne pod nimi elementy układu hamulcowego. Misternie odwzorowano wnętrze z tablicą wskaźników. Być może jestem odrobinę przewrażliwiony, ale warstwa białego lakieru, którym pokryto nadwozie modelu, mogłaby być nieco cieńsza. Mam tez drobny zarzut do przednich reflektorów, na których (zwłaszcza na lewym) widać drobne zadziory pozostawione najpewniej przez wtryskarkę lub niedbałego montażystę. Nie są to oczywiście mankamenty zdolne odebrać mi radość z posiadania tego wspaniałego modelu. Zapewniam Was, że przyglądając się tej wspaniałej miniaturze na żywo, naprawdę trudno jest dostrzec opisywane minusy. Zapraszam zatem serdecznie do galerii i oceny mojego pięknego Audi RS4 B8.

Idea uruchomienia w Polsce produkcji niewielkich furgonów pojawiła się już w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Z założenia samochód miał bazować na produkowanym seryjnie wozie, co znacząco miało obniżyć koszty projektu i wdrożenia do produkcji. Powodzenie Warszawy M20 w wersji pikap potwierdziło tylko przypuszczenia decydentów, że rynek wchłonie także i samochód z zabudową typu furgon. Jak już nie raz historia peerelowskiej myśli technicznej pokazała, tak i tym razem pojawiło się kilka biur zainteresowanych projektowaniem i konstruowaniem prototypów. 

Milicyjna Warszawa 223 trafiła do mnie dzięki uprzejmości Piotrka z Modele 1:43. Samochodzik już od jakiegoś czasu znajduje się w moim zbiorze i w końcu doczekał się notki. Nie będę ukrywał, że w kwestii samochodów milicyjnych nie znam większego eksperta niż wspomniany już kolega Piotr, tak więc to dzięki jego wiedzy, udało mi się ustalić, iż pokazywana na zdjęciu Warszawa 223 to merytoryczny bubel. Nie mówię tego jednak w negatywnym tego słowa znaczeniu, ponieważ modelik bardzo mi się podoba.

      Spotkała mnie dziś miła niespodzianka. Po powrocie z pracy zastałem w domu maleńką paczuszkę z długo oczekiwanym przeze mnie modelem pięknego, polskiego Mikrusa MR300. Dlaczego niespodzianka? Dlatego, że model zamówiłem już dość dawno i szczerze mówiąc zdążyłem już na chwilę o nim zapomnieć. Możecie sobie zatem wyobrazić moją radość, gdy wśród styropianowych „chrupek” znalazłem gablotkę z tym pięknym maleństwem. Nim jednak napiszę o samym modelu, chciałbym przypomnieć Wam krótką historię tego niecodziennego pojazdu.

Model MTZ 80 pokazywałem Wam już jakiś czas temu. Dziś przyszła kolej na jego bliźniaka z napędem na cztery koła czyli ciągnik oznaczony symbolem 82. Myślę, że białoruskiego producenta ciągników kryjącego się pod skrótem MTZ przedstawiać chyba nikomu nie trzeba, dlatego od razu przejdę do opisu modelu. W tym miejscu jednak chciałbym zadedykować ten wpis przyjacielowi z Argentyny, którego pasja do ciągników potrafi zarazić człowieka na każdym krańcu świata. Mówię oczywiście o Pablo z bloga Tractores en 1:43 – TALLER EL ”22”, na który serdecznie Was zapraszam. 

Jak wspomniałem, niedawno moja kolekcja powiększyła się o dwa piękne modele klasycznego już Opla Rekorda D. Pierwszy z nich – Coupe, pokazałem Wam kilka dni temu. Dzisiaj chciałbym zaprezentować Wam drugi, a mianowicie kombi. Podobnie jak pokazywane wcześniej Rekordy, ten także sygnowany jest logiem Minichamps. Naturalne więc jest, że nie odbiega jakością od swoich poprzedników. Wszystkie elementy wykonano z należytą starannością. Zadbano o charakterystyczne detale zarówno wnętrza jak i nadwozia samochodu. Nie będę się zatem rozpisywał,  od razu zaproszę Was do galerii, gdzie obejrzeć możecie także całą rodzinę moich Opli Rekordów. 

Nie ukrywałem nigdy, że Opel Rekord serii D jest, moim zdaniem, jednym z najpiękniejszych aut spod znaku błyskawicy. Dotychczas w mojej kolekcji znajdował się jeden, czerwony Rekord, którego opis znajduje się tutaj. Niedawno, dzięki uprzejmości zaprzyjaźnionego kolekcjonera Wiesława, moją kolekcję zasiliły dwa piękne egzemplarze sygnowane logiem niemieckiej wytwórni Minichamps. Mogę zatem pochwalić się całą rodziną nadwoziową Rekordów serii D. Dziś chciałbym pokazać Wam zieloną miniaturkę samochodu z nadwoziem dwudrzwiowym, zwanym również Coupe.

AC 40 czyli pożarnicza wersja Ziła 130 opracowana została w 1977 roku. Pierwsza partia dwudziestu samochodów trafiła do jednostek straży pożarnej już w 1978 roku. Jeszcze w tym samym roku uruchomiono produkcję seryjną, która w momencie kulminacyjnym w roku 1980 osiągnęła poziom ok. 2000 tysięcy sztuk rocznie. Auto napędzane było ośmiocylindrowym benzynowym silnikiem w układzie V, dokładnie tym samym, który znajdował się pod maską cywilnych wersji ciężarówek Ził 130. Wóz bez obciążenia rozpędzał się do 80 km/h. AC 40 był w Związku Radzieckim najpopularniejszym wozem strażackim. 

Wartburg 353, we wszystkich wersjach, to jedno z moich ulubionych aut. Uwielbiam wprost jego skrzynkowatą linię nadwozia, płaską podłogę oraz przeogromny bagażnik, zarówno w wersji sedan jak i kombi. Samochód ten zajmuje szczególne miejsce w moim życiu, bo jest to wóz, którym niegdyś poruszał się mój dziadek. Nie dziwne więc, że moja kolekcja Wartburgów powoli, ale sukcesywnie się powiększa. Po pięknym, błękitnym Wartburgu 353 Tourist z roku 1972 przyszedł czas na kolejną miniaturę. W związku z tym chciałbym Wam dziś zaprezentować jeden z nowszych nabytków – Wartburga 353 Tourist z roku modelowego 1985. 

Rolniczą Nysę 522 pokazywałem Wam już przy okazji ukazania się jej miniatury w serii Kultowych Aut Peerelu. Kilka dni temu trafiła do mnie kolejna Nysa 522R, tym razem niebieska, pochodząca ze Złotej Kolekcji Peerelu, czyli klona wspomnianej wcześniej serii wydawniczej.  Pominę rys historyczny i przejdę od razu do krótkiej oceny prezentowanej miniatury. Samochodzik na pierwszy rzut oka poza kolorem nie rożni się od swojego poprzednika. Głębsze oględziny pozwalają jednak dostrzec kilka drobnych różnic. 

Dacia 1310 pojawiła się w rumuńskiej serii Masiini De Legenda, będącej odpowiednikiem naszych Kutowych Aut Peerelu, w marcu 2013 roku.  Zaraz po tym jak trafiła na rynek, okazało się, że modelik z rumuńskiej serii jest o niebo lepiej wykonany niż pokrak, który zaserwował nam nasz rodzimy oddział DeAgostini. Nie dziwne więc, że gro polskich kolekcjonerów postanowiło zdobyć modele z rumuńskiej serii. W moim przypadku było dokładnie tak samo. Co prawda sporo czasu minęło nim w końcu poprawny modelik trafił i do mojego garażu, ale dziś już mogę się pochwalić poprawioną Dacią 1310. 

Niegdyś radziecki, dziś rosyjski producent samochodów UralAZ, znany jest w Polsce głównie za sprawą modelu 375, który w czasach Peerelu dość szeroko używany był w Ludowym Wojsku Polskim. Nie ma w tym nic dziwnego, bo od końca lat siedemdziesiątych była to podstawowa ciężarówka wojsk radzieckich. Siłą rzeczy bratnie narody wyposażane były w tego typu pojazdy. Geneza zakładów UralAZ sięga czasów wojennych.