Historia Ziła 133 popularnie zwanego w Rosji Krokodylem, sięga pierwszej połowy lat 60-tych. Rosyjski przemysł dotkliwie odczuwał brak ciężarówki o ładowności 8t z układem kół 6x4, jednak powstanie modelu oznaczonego symbolem 133 zbiegł się w czasie z planami uruchomienia produkcji nowocześniejszych ciężarówek w zakładach KAMAZa. Dodatkowo zakłady Ziła, w tym samym czasie zaprojektowały i zbudowały prototyp samochodu Ził 170, który miał być produkowany w wyżej wymienionych zakładach nad rzeką Kamą. Projekt 133 utknął więc na kilka lat w machinie administracyjnej ustępując pierwszeństwa Kamazowi. 

Dzisiejszy wpis będzie z nieco innej… beczki. Jak już pewnie część z Was zauważyła uciekniemy na chwilę od ram skali, którą narzuciliśmy sobie w Muzeum 1:43. Zapewniam Was jednak, że ów ucieczka, wbrew pozorom, ma silny związek ze skalą 1:43. Nim jednak dobrnę do wyjaśnień, chciałbym Wam na początku opowiedzieć kilka słów o samochodzie, który bez wątpienia jest jedną z najjaśniejszych w plejadzie gwiazd motoryzacji. O konstrukcji, bez której prawdopodobnie cały przemysł samochodowy wyglądałby inaczej, wreszcie o aucie, które mimo swojego wieku nadal wzbudza zachwyt i chęć posiadania.  Cofnijmy się do roku 1976.

Niektórzy z Was zapewne stęsknili się za oliwkową zielenią rodem z ZSRR, dlatego dzisiaj postanowiłem wrócić do klasyki i zaprezentować Wam efektowny model radzieckiego dźwigu samochodowego na podwoziu Urala 4320. Sam dźwig jest Wam już pewnie znany z wpisu o Mazie 5337, który pojawił się na łamach Muzeum 1:43 rok temu.  Tym razem jednak klasycznego Ivanowca zabudowano na podwoziu Urala 4320. Nim jednak opowiem Wam o samym modelu, chciałbym przytoczyć kilka informacji o samej konstrukcji dźwigu. 

Jak można nie lubić mini? Nie wiem, ja uwielbiam. Naprawdę trudno się nie obejrzeć.  Jeśli tylko odsłania długie, zgrabne kobiece nogi, obute w szpilki z czerwoną podeszwą… Słucham? Jak to, nie o takim mini miał być ten tekst? Ach, o samochodzie… Yyy, no to, tego… Ups, co za skucha. Jeszcze raz od początku.

Kilkanaście dni temu pokazywałem Wam model Skody 105L, wyprodukowanej przez Abrex. Razem z opisywaną, białą miniaturką 105tki, do mojej kolekcji trafiła bordowa Skoda 120L. Obydwa modele kupiłem na Ogólnopolskiej Giełdzie Modeli Samochodów im. Sławoja Gwiazdowskiego w Warszawie. Przyznam, że bordowa Skoda trafiła do mnie trochę wymuszenie. Polowałem na błękitną 120tkę, którą posiadał jeden z wystawców na giełdzie, ale nie potrafię wytłumaczyć, dlaczego zwlekałem z jej zakupem.