Japońscy producenci oferują w Europie niewielką część swoich modeli. Wynika to z wielu czynników. Przede wszystkim z oczekiwań odbiorców na Starym Kontynencie i unijnych przepisów celnych. Praktycznie wszyscy liczący się producenci wybudowali w Europie swoje fabryki. Kolejnym krokiem było otwieranie centrów projektowych lub nawiązanie współpracy z uznanymi pracowniami stylistycznymi. W efekcie Honda Accord oferowana w Japonii różniła się od tej z Europy, zaś z wersją z Ameryki Północnej łączyła ją jedynie nazwa. W Europie jednak rozmiar ma znaczenie. 

Czasami zdarzam nam się opublikować jakieś nietypowe wpisy. Najczęściej były to wpisy dotyczące napotkanych na żywo klasyków. Dzisiaj jednak chcielibyśmy opowiedzieć Wam o człowieku, któremu udało się połączyć dwie największe pasje – zamiłowanie do motoryzacji i fotografii. Dawid Zduńczuk pochodzi z niewielkiego miasta Rejowca Fabrycznego położonego w województwie lubelskim. Jak sam sobie mówi, jego motoryzacyjna przygoda rozpoczęła się od sesji BMW E34 należącej do brata.

Długo zastanawiałem się, od czego zacząć ten wpis. Czy dobrym początkiem byłby napisanie, jak wielce fascynuje mnie prezentowana miniaturka? Czy może powinienem nakreślić sylwetkę człowieka, który stoi za tak nietuzinkowym projektem, jakim jest oryginał Scanii R650 w malowaniu Purple Rain? Czy wreszcie, może najlepiej byłoby na początek napisać kilka słów o muzycznej legendzie, która była inspiracją dla powstania tego szesnastokołowca? Trudny orzech do zgryzienia. Postanowiłem zacząć od samego oryginału, czyli skąd wziął się pomysł na szesnastokołowy hołd dla twórczości legendarnego amerykańskiego muzyka i producenta – Prince’a. 

Całkiem niedawno Mercedes-Benz przedstawił najnowszą generację jednego ze swoich flagowych modeli - SL. Kojarzony z najnowocześniejszymi osiągnięciami technologicznymi, najlepszymi materiałami użytymi w jego konstrukcji, czy najdroższym możliwym wyposażeniem. W końcu z czymś niedoścignionym i nieosiągalnym dla przeciętnego człowieka. 

Oj, maluśki, maluśki, tyś przez lata wyglądany, tyś przez miliony wyczekiwany. Fiat Cinquecento miał poprowadzić polską motoryzację w nową epokę. Rzeczywistość przerosła oczekiwania. Model ten nie tylko był powiewem zachodniego „wiatru zmian” z utworu Scorpionsów. To było prawdziwe tornado, które zmiotło z planszy FSO i przyniosło fabryki zagranicznych koncernów. 

Muzeum 1:43 istnieje już osiem lat. To naprawdę kawał czasu. Żaden z moich projektów nie przetrwał tak długiego okresu i nie urósł do takich rozmiarów jak ten blog. Z miesiąca na miesiąc rośnie liczba czytelników, w bieżącym roku udało nam się przekroczyć magiczną liczbę miliona odwiedzin. Pisząc ten post jest ona już daleko w tyle i wspinamy się wyżej.  Wypracowaliśmy pewną regularność, którą udawało nam się utrzymać przez jakiś czas, co też bardzo cenione było przez naszych przyjaciół. Zakładając bloga, nie zastanawiałem się nad tym, co będzie za kilka lat, gdy urośnie on do takich rozmiarów.

Są w życiu takie chwile, gdy wszystkie sprawy schodzą na dalszy plan. Tak było tym razem. Niemal gotowy tekst, wymagający drobnych poprawek, trafił w niebyt. Z góry proszę Was o wybaczenie, że ten tekst jest, jaki jest. Zwłaszcza, iż prezentuję rewelacyjny model pięknego samochodu.

Nigdy nie byłem jakimś zagorzałym zwolennikiem roadsterów. Bez cienia wątpliwości przyznam się Wam, że w ogóle mogłyby one dla mnie nie istnieć. Zawsze wybierałem samochody bardziej pragmatyczne, eleganckie, rodzinne lub po prostu wygrywające rachunek czysto ekonomiczny. Roadster kojarzył mi się z panem z pogranicza jesieni życia, chcącym zakosztować jeszcze odrobiny radości i przy okazji poszpanować trochę przed młodszymi od siebie.