Z głębokim żalem zawiadamiam, że w dzisiejszym Świecie brakuje romantyzmu, jakkolwiek by to rozumieć. Obserwując ludzi na przystanku autobusowym zauważam, jak silnie wpatrują się w ekrany smartfonów nie dostrzegając nic poza tym. Nie zauważają siebie nawzajem, tracąc możliwości bliższego poznania się lub chociażby zwykłej rozmowy. Młodzież wybiera możliwość spędzania wolnego czasu w domu grając w gry, zamiast bawić się z rówieśnikami na świeżym powietrzu. Jeszcze niedawno, gdy przyszło mi dorastać wszystko wyglądało całkiem inaczej. 

Wskrzeszanie do życia nigdy mnie nie interesowało. Ani to biblijne, ani w sztuce. Po prostu nie trafia do mnie ten rodzaj fantazji. I nieco to niebezpieczne dla nas samych. Pal sześć przeludnioną Ziemię. Wyobraźcie sobie, że w drzwiach staje dawno pochowana teściowa i z uśmiechem rzuca: tęskniłeś drogi zięciu? Przecież nie dałoby się uniknąć takich sytuacji! 

"Oto historia z kantem, co podwójne ma dno. Gdyby napisał ją Dante, to nie tak by to szło". Te słowa piosenki pt. Piła Tango grupy Strachy na Lachy idealnie pasują do opisywanego dziś modelu. Volkswagen Golf II Country uważany jest przez wielu za prekursora aut typu SUV. Czy tak jest naprawdę? Mam mnóstwo wątpliwości. 

Grasz w zielone? Gram! Masz zielone? Mam! W tym momencie należy pokazać coś zielonego, lub powiedzieć słowo nawiązujące do tego koloru. Ta prosta rymowanka nierozerwalnie kojarzy mi się z moją mamą. Gdy miała dobry humor, czyli bardzo często, powtarzała tę słowną grę. Rzadko miałem coś zielonego przy sobie, jednak na wiosnę nie miałem problemów, by wskazać wyraz z zielenią. Gdybym dziś miał wziąć udział w grze, odpowiedź byłaby dziecinnie prosta. Porsche 911 Turbo z 1975 roku produkcji Kyosho. Nie ma piękniejszej zieleni na karoserii modelu i basta.

W 1992 roku, moja mama zaczęła regularnie kupować dla mnie w księgarni zeszyty "Encyklopedia Super Auta" wydawnictwa DeAgostini. Wielką sprawiała mi tym radość. Była to nowość na rynku wydawniczym, na którym nie było nawet w czym przebierać, jeśli chodzi o kolorową prasę motoryzacyjną. Przeglądając tę mini encyklopedię, można było delektować się wysokiej jakości papierem z pachnącym drukiem. Zdjęcia zachęcały do tego, aby zatrzymać się przy nich wzrokiem i zacząć marzyć o pięknych samochodach.

Pod koniec dwudziestego wieku utarło się takie przekonanie, że Jaguara kupuje się po czterdziestce. Trzeba było do niego dojrzeć. Dotyczyło to głównie modelu XJ, a więc limuzyny. Miał on charakterystyczny płaski kształt, był bardzo elegancki i ekskluzywny. Jego odbiorcą był przeważnie gustownie ubrany biznesmen, niezależny, od kina bardziej preferujący teatr. Na rękę zakładał klasyczny zegarek ze skórzanym paskiem, a nie elektroniczną błyskotkę. Auto prowadził w jasnych rękawiczkach, a na jesienne i zimowe chłody szyję oplatał długim szalem.