Praga S5T z zabudową kung przyjechała do mnie razem z pokazywaną jakiś temu biało czerwoną wywrotką. Mój zachwyt nad kungiem ani trochę nie ustępuje temu, jaki towarzyszył mi przy opisywaniu modelu wywrotki. Dlaczego? To proste – kung jest wykonany na identycznym poziomie. Nie ma, co prawda wielokolorowego nadwozia, ale trudno oczekiwać od tego typu pojazdu, że będzie krzyczał żywymi, zwracającymi na siebie uwagę barwami. 

Uwielbiam się śmiać. Absolutnie ze wszystkiego. Nie ma dla mnie tematów tabu. Ludzie otwarci, uśmiechnięci i weseli od razu zyskują plus. My Polacy patrzymy na siebie, jako na naród skłonny do żartów i figli. Oczywiście, jak i inne nacje, uwielbiamy nabijać się z naszych sąsiadów. Kto nie słyszał jakiegokolwiek dowcipu o Polaku, Rosjaninie i Niemcu, nie jest prawdziwym Polakiem.

Bardzo dawno nie pokazywałem żadnego modelu Volkswagena T3, które przecież są trzonem mojej kolekcji. Spieszę więc naprawić ów błąd i to z przytupem, ponieważ dzisiaj chciałbym Wam zaprezentować nie byle jaką tetrójkę. Dlaczego nie byle jaką? Ano dlatego, że prezentowany dzisiaj Volkswagen T3 to wersja Syncro. 

Pochodzę z pokolenia, które przeżyło zmiany ustrojowe w Europie. Pamiętam pierwsze wolne wybory w ’89, które co prawda dla mnie osobiście niewiele zmieniały, bo byłem wówczas małolatem, ale nigdy nie zapomnę tej atmosfery wyczekiwania i ogólnego podekscytowania. Pamiętam fatalnej jakości naklejki z logiem Solidarności szmuglowane przez kolegów do szkoły. Wszyscy je mieliśmy, chociaż ni cholery nie wiedzieliśmy, co one tak naprawdę oznaczają. Po roku ’89 dla nas zmieniło się tyle, iż naszą szkołę pozbawiono patrona. Od tego czasu była tylko numerem, a na apelach przestaliśmy śpiewać „Pust wsiegda budiet sonce”.

Gdybym zapytał Was, z czym w motoryzacji kojarzy się nazwa Caro, zdecydowana większość wskazałaby na wyrób samochodopodobny z warszawskiej FSO. Polonez Caro przez jakiś czas rozpalał wyobraźnię Polaków i był jedną z niewielu opcji posiadania własnych, nowych czterech kółek. Lecz nie on będzie bohaterem dzisiejszego wpisu. ;

Doroczna hekatomba karpi, czyli Święta Bożego Narodzenia już za nami. Młodsze pokolenie zapewne nie wie, iż tradycyjny polski świąteczny karp, bez którego nie może odbyć się niemal żadna kolacja wigilijna, to pozostałość po… komunie. Tak, moi drodzy, to właśnie za czasów PRL i dzięki uprzejmości ówczesnych władz, narodziła się ta nowa, świecka... wróć, chrześcijańska tradycja. Już spieszę wyjaśnić, jak to się stało. ;

Marka Maybach należy od jakiegoś czasu do koncernu Daimler-Benz. Koncepcja ożywienia marki opierała się na pomyśle produkcji jeszcze bardziej luksusowych limuzyn, niż Mercedesy klasy 500 i wcześniejszych 600. Maybach „nowej ery” powstał w dwóch wersjach oznaczonych 57 i 62. Oznaczenia te, to nic innego jak długość – odpowiednio 5,7 i 6,2 m. Na pewno nie są to małe samochody. Może to nie najlepsze porównanie, ale to długość dwóch „Maluchów” 126p. ;

Historia marki DS jest piękna i długa. W latach 1955-1975 Citroën produkował auta klasy wyższej średniej lub, jak kto woli E. Samochody te wyróżniały się niebanalną stylistyką i nowatorskimi rozwiązaniami technicznymi. Stały się symbolem prestiżu francuskiej motoryzacji. Przez długie lata DS był tylko wspomnieniem lat świetności Citroëna. Aż w 2009 pokazano światu Citroëna DS3. ;