O Trabancie 601 pisałem już kiedyś na swoim blogu, a także opublikowałem film na moim kanale YouTube. Jakiś czas temu także Arek, redakcyjny Kolega napisał post o nim na Muzeum 1:43. Dzisiaj po raz kolejny zmierzę się z tą legendą PRL-u. Pisząc na brudno na papierze A4 możliwe, że piszę po zmielonym kiedyś na papier kawałku tego osobliwego samochodu. W każdym razie Ford Karton to bliski memu sercu pojazd, postaram się więc przelać moje myśli w ciekawy tekst.
Ten model miał pojawić się dopiero za jakiś czas. Niestety, po raz kolejny okazało się, że życie za nic ma nasze plany. 13.11 dotarła do nas bardzo smutna wiadomość o śmierci kolegi i przyjaciela, Pawła. Poznałem Pawła dzięki Szymonowi podczas giełdy modeli na Bemowie. Starszy Pan, z lekko przerzedzonymi i przyprószonymi siwizną włosami i nieco nieśmiałym uśmiechem okazał się być świetnym rozmówcą. Ściszonym głosem opowiadał o modelach, które miał lub oglądał. Choć nie zawsze coś od Niego kupowałem, to zawsze znalazłem czas, by porozmawiać.
Samochody użytkowe to takie pojazdy, które towarzyszą nam niemal w każdej dziedzinie życia. Drobny transport stał się tak niezbędny i popularny, że nikt nie zwraca uwagi na, przeważnie białe, dostawczaki tłumnie poruszające się po ulicach miast. Mało kto też zastanawia się nad uniwersalnością tych konstrukcji. Na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat sama forma tego typu środków transportu zmieniła się bardzo. Kiedyś miały to być pojazdy trwałe, z założenia służące niezawodnie wiele lat.
Wydawałoby się, że od ostatnich składanych na łamach Muzeum 1:43 życzeń minęło raptem kilka tygodni, a tu już kolejny rok za nami. Cieszymy się, że znów możemy, wszystkim czytelnikom i sympatykom bloga Muzeum 1:43 złożyć Najserdeczniejsze Życzenia Świąteczne. Oby te nadchodzące święta pozwoliły Wam odpocząć od tego, co na co dzień zaprząta Wam głowy i spędza sen z powiek. Mamy nadzieję, że wraz z bliskimi zasiądziecie przy suto zastawionym stole i cieszyć będziecie się z ich obecności, z dala od polityki i ideologii. Życzymy również aby każdy z Was miał ten komfort spędzenia świąt po swojemu. WESOŁYCH ŚWIĄT życzą Arek, Sławek i Szymon.
Mam zamiar być szczerym wobec Czytelników tego bloga. Dlatego przyznaję, że nie jestem miłośnikiem stylistyki Opla sięgającej do zmierzchu lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku. Może wyjątkiem jest tutaj "europejska Corvette", czyli Opel GT z 1968 roku. Pragnę być do tego stopnia uczciwym, że przyznam nawet, że auto, o którym dzisiaj piszę również nie przypadło mi do gustu. Natomiast powojenna linia modelowa producenta z Russelsheim jest dla mnie tak bardzo skomplikowana, że próbując zgłębić jej historię, czuję się tak jak bym usiłował ułożyć puzzle z krajobrazem pustyni Sahara. Dzisiejszy wpis jest więc dla mnie dużym wyzwaniem.
Japońscy producenci oferują w Europie niewielką część swoich modeli. Wynika to z wielu czynników. Przede wszystkim z oczekiwań odbiorców na Starym Kontynencie i unijnych przepisów celnych. Praktycznie wszyscy liczący się producenci wybudowali w Europie swoje fabryki. Kolejnym krokiem było otwieranie centrów projektowych lub nawiązanie współpracy z uznanymi pracowniami stylistycznymi. W efekcie Honda Accord oferowana w Japonii różniła się od tej z Europy, zaś z wersją z Ameryki Północnej łączyła ją jedynie nazwa. W Europie jednak rozmiar ma znaczenie.
Czasami zdarzam nam się opublikować jakieś nietypowe wpisy. Najczęściej były to wpisy dotyczące napotkanych na żywo klasyków. Dzisiaj jednak chcielibyśmy opowiedzieć Wam o człowieku, któremu udało się połączyć dwie największe pasje – zamiłowanie do motoryzacji i fotografii. Dawid Zduńczuk pochodzi z niewielkiego miasta Rejowca Fabrycznego położonego w województwie lubelskim. Jak sam sobie mówi, jego motoryzacyjna przygoda rozpoczęła się od sesji BMW E34 należącej do brata.
Długo zastanawiałem się, od czego zacząć ten wpis. Czy dobrym początkiem byłby napisanie, jak wielce fascynuje mnie prezentowana miniaturka? Czy może powinienem nakreślić sylwetkę człowieka, który stoi za tak nietuzinkowym projektem, jakim jest oryginał Scanii R650 w malowaniu Purple Rain? Czy wreszcie, może najlepiej byłoby na początek napisać kilka słów o muzycznej legendzie, która była inspiracją dla powstania tego szesnastokołowca? Trudny orzech do zgryzienia. Postanowiłem zacząć od samego oryginału, czyli skąd wziął się pomysł na szesnastokołowy hołd dla twórczości legendarnego amerykańskiego muzyka i producenta – Prince’a.
