W pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych Mercedes – Benz zaczął odczuwać spadek sprzedaży w segmencie ciężkich samochodów ciężarowych. Produkowana od dwudziestu lat seria SK, pomimo wielu modyfikacji, przestawała być atrakcyjna dla klientów ze względu na przestarzałą konstrukcję i archaiczny design. Lekarstwem na wszystkie problemy miał być zaprojektowany na nowo model samochodu ciężarowego. Mercedes nie odrobił jednak zadania starannie. 

Chyba każdy z nas ma swój ulubiony film bądź serię filmów. Dla mnie takowymi są przygody Jamesa Bonda. Nie pamiętam dokładnie roku, w którym po raz pierwszy zetknąłem się z nim na ekranie telewizora. Na pewno były to lata osiemdziesiąte, a ja wgapiałem się w odbiornik, chłonąc wartką akcję „Szpiega, który mnie kochał”. W postać Bonda wcielił się Roger Moore, aktor bardzo lubiany przez moją mamę od czasu występów w serialu Święty. Przez wiele lat uważałem sir Rogera za najlepszego odtwórcę agenta JKM. 

Bohater dzisiejszego wpisu bez wątpienia jest pojazdem znanym, rozpoznawalnym i niezwykle oryginalnym. Mimo niewielkich rozmiarów i dyskusyjnej urody, wpisał się trwale w historię motoryzacji. Ze względu na czasy, w których powstawał i rolę, jaką przyszło mu odegrać, wciągnięty został także na karty historii, w szerokim tego słowa znaczeniu. Żeby dobrze poznać historię prezentowanego dzisiaj pojazdu musimy cofnąć się do 1934 roku i Międzynarodowego Salonu Motoryzacyjnego i Wystawy Motocykli w Berlinie, podczas którego Adolf Hitler nakreślił swoją wizję samochodu osobowego. Przyświecała mu idea prostego, taniego i łatwo dostępnego auta, które zmotoryzować miało Niemcy. Według jego wizji, samochód ten miał kosztować mniej niż 1000 ówczesnych marek, spalać około 7 litrów paliwa i osiągać prędkość 100km/h. Właśnie od tego przemówienia, rozpoczęła się historia Volkswagena znanego jako Typ 166 Schwimmwagen.

Jeśli miałbym określić, z czym kojarzy mi się rumuńska motoryzacja, pierwsze, co przychodziło mi na myśl to bylejakość i tandeta. W latach osiemdziesiątych Dacia 1300/1310 była dość często spotykanym autem na naszych ulicach i robiła jak najgorsze wrażenie. Na tle konkurentów z demoludów wyróżniała się archaiczną sylwetką, beznadziejną atrapą chłodnicy i fatalnymi kolorami nadwozia. Na moim osiedlu stał egzemplarz w kolorze krzykliwie niebieskim i wyglądał niczym samoróbka szalonego mechanika amatora. 

Niemal w każdej kolekcji, z czasem pojawiają się tzw. mini kolekcje. Często są to, jakieś konkretne modele samochodów, wersje nadwoziowe bądź typy zabudów. Oczywiście mini kolekcji w zbiorach moich kolegów jest tyle, ile ich samych, ale z pewnością stanowią one ważny element zbieraniny każdego z nich. W mojej kolekcji, znalazło się kilka takich mniejszych odnóg, z których najliczniejszą stanowią pojazdy strażackie. 

Dzisiejszy wpis będzie wpisem z serii nietypowych. Chciałbym Wam dziś opowiedzieć o pasji, dążeniu do perfekcji oraz zamiłowaniu do polskiej motoryzacji. Wszystkie te czynniki, spojone zaangażowaniem grupki zapaleńców, składają się bowiem na, dobrze znaną w gronie polskich kolekcjonerów, manufakturę Resin Labor. Część z Was na pewno spotkała się już z produktami Resin Labor, jednak jeśli jeszcze ktoś z Was o niej nie słyszał – zapraszam do dalszej części wpisu. 

Mamy to szczęście, że po raz kolejny możemy złożyć Wam świąteczne życzenia. Tym razem, po raz pierwszy w większym gronie. Jak pewnie większość z Was zauważyła skład Muzeum 1:43 powiększył się o 100%. Tak, jest nas już dwóch! Dlatego dzisiaj, uroczyście chcielibyśmy wspólnie złożyć Wam Życzenia Świąteczne. 

Życzymy Wam przede wszystkim spokojnych Świąt Bożego Narodzenia. Oby te święta były dla Was czasem wypełnionym pięknymi chwilami spędzonymi w gronie najbliższych. Życzymy Wam, byście przeżywali je tak, jak podpowiada Wam to potrzeba serca lub rodzinna tradycja.  Życzymy Wam, wytchnienia w codziennym pędzie oraz kolejnego, wspaniałego, wspólnie spędzonego roku. 

WESOŁYCH ŚWIĄT!

Szymon i Arek

Dwanaście miesięcy składających się na 1981, to okres bodaj najtragiczniejszy w powojennej historii Polski. Czas naznaczony szeregiem protestów społecznych i ogromnym poparciem dla Solidarności. W sierpniu wydawało się, że wreszcie nastąpił przełom. Podpisanie umów sierpniowych między władzami PRL a NSZZ Solidarność dawało szansę na porozumienie ponad podziałami i uznanie antykomunistycznej opozycji.