Każde państwo potrzebuje sprzętu do zaprowadzania i utrzymywania porządku wewnętrznego. Oczywiście narzędziem do panowania nad ogółem obywateli są wszelakie mniej lub bardziej popularne formacje mundurowe z policją na czele. Czymże byłaby policja bez samochodów? Bez wątpienia to właśnie samochód stał się głównym atrybutem tejże formacji, która bez niego nie byłaby w stanie realizować swoich statutowych obowiązków. Prócz radiowozów w parku maszynowym policji znajdują się nierzadko różne inne pojazdy, które wykorzystywane są jedynie w razie doraźnej konieczności. Myślę, że mamy dużo szczęścia widując na naszych ulicach jedynie radiowozy. 

Myślę, że nie będziecie mieli nic przeciwko żebyśmy jeszcze chwilę pozostali nad Sekwaną? Kilka tygodni temu, gdy prosiłem Was o wybór modelu, który zaprezentuję w pierwszej kolejności, zestawiłem bohatera dzisiejszego wpisu z żółtym bramowcem.  Nie pierwszy raz moje osobiste przewidywania minęły się z Waszym wyborem. Zdecydowana większość z Was chciała przeczytać o trzyosiowym GLM 12. Dziś jednak przyszedł czas na prezentację miniaturki, która w losowaniu otrzymała mniejszą ilość głosów – Berlieta L64.

Łada 2103 z Hachette, to drugi (po pokazywanym kilka tygodni temu Polonezie) model w skali 1:24 w kolekcji Muzeum 1:43. Z testowej serii Samochodów PRL, to właśnie te dwa modele musiały znaleźć się w moim zbiorze. Polonez - rozumie się samo przez się, a Łada z racji mojej ogromnej sympatii dla niej. Pozostałe dwa – Fiat 125p oraz Warszawa, nie wzbudzały już mojego zainteresowania w takim stopniu. 

Model, który dziś możecie oglądać na zdjęciach wykonany jest na poziomie podobnym do tego, z jakim mieliśmy do czynienia przy okazji wspomnianego Poloneza. Bryła pojazdu odwzorowana jest świetnie. Cieszy mnie ilość detali, zwłaszcza chromów, które w żadnej innej Ładzie nie prezentowały się tak okazale. Warto zwrócić uwagę na piękną głębię grilla oraz charakterystyczne kołpaki. Podobają mi się także tylne reflektory. Jedynie wnętrze modelu wykonano w jednolitym, czarnym kolorze, nie zapominając jednak o najistotniejszych elementach tj. kształt kierownicy, deski wskaźników oraz przeszyć na siedzeniach. Oczywiście, jak się domyślacie pełni mojego szczęścia dopełnia idealny, niebieski kolor nadwozia. 

Zamiast podsumowania powiem jedynie, iż Łada 2103 z serii Samochodów PRL, to aktualnie jeden z jaśniejszych punktów w kolekcji Muzeum 1:43. Samochodzik zadowala mnie całkowicie, nie towarzyszy mu uczucie niedosytu, ani źle wydanych pieniędzy. Chętnie poznam Wasze opinie o modelu. Zapraszam do galerii. 

Marka Lincoln większości fanów motoryzacji kojarzy się z luksusowymi limuzynami używanymi na najwyższych szczeblach administracji Stanów Zjednoczonych. Nic dziwnego, najczęściej to właśnie na jego bazie budowano ciężkie opancerzone pojazdy lub kabriolety defiladowe używane przez amerykańskich prezydentów. Najbardziej znany z nich kabriolet SS-100-X, będący przebudowanym  Lincolnem Continentalem ’61, okrył się złą sławą 22 listopada 1963 roku w Dallas podczas zabójstwa Johna F. Kennedy’ego. 

Na wstępie chciałbym Was przeprosić, iż ostatnio wolniej odpisuję na Wasze komentarze i wiadomości. Chwilowo górę wzięły życiowe obowiązki oraz sprawy osobiste, ale zapewniam Was, że to przejściowe. W kolejce czeka przecież cała góra ciekawych modeli do pokazania. Wśród nich znalazł się prezentowany dzisiaj Dodge Monaco, którym w telewizyjnym serialu „Detektyw” emitowanym w latach 1984-1991, poruszał się główny bohater – Rick Hunter. Ktoś o takim nazwisku nie mógł zasiadać za kierownicą czegoś innego niż Dodge Monaco. 

Model, który chciałbym pokazać Wam dzisiaj, jest dla mnie naprawdę problematyczny. Jego pojawienie się na rynku spowodowało u mnie nie małą radość. Po pierwsze, dlatego, że pojawił się on niemal natychmiast po totalnym wyprzedaniu modelu z błękitną kabiną starszego typu, a po drugie, jego cena, jak na żuraw samochodowy, okazała się być naprawdę niezła. Kupiłem, odczekałem kilka tygodni nim przesyłka z Rosji dotarła do mnie i… 

Start Scale Models, jak już nie raz podkreślałem, to moja ulubiona wytwórnia. Prężnie działa, regularnie wypuszcza na rynek nowości. Nie ma miesiąca, żeby w ofercie nie pojawił się jakiś nowy model, albo przynajmniej kolejna wersja już istniejącego. Swego czasu SSM uchodziła również za wytwórnię, której produkty można było kupować w ciemno, bez obawy o jakościowe niedociągnięcia. Niestety te czasy, minęły już najwyraźniej bezpowrotnie. 

KS-3577 na podwoziu MAZa 5337 to model stosunkowo nowy. Podobnie jak wszystkie nowe, wypusty SSM, tak i on nie uniknął niedoróbek, które w niemałym stopniu wpływają na ogólną ocenę modelu. Zacznijmy jednak od początku. Na pierwszy rzut oka mamy do czynienia z niezwykle efektownym, dopracowanym modelem. Poza ciekawym, efektownym mechanizmem żurawia, mamy do czynienia z ładnie odwzorowanym podwoziem, świetną bryłą szoferki, świetnymi kołami oraz detalami w postaci barwionego wnętrza i fototrawionymi wycieraczkami. Bliższe oględziny modelu potwierdzają jednak smutny fakt, iż SSM coraz bardziej oddala się od jakości, która kiedyś była nieodłącznym elementem ich produktów. 

Do Ify W50, podobnie jak do Gaza 66, mam wielki sentyment. Nie wynika on z jakichś szczególnych historii związanych z tymi konkretnymi modelami, a jedynie z faktu, iż jako dziecko, często widywałem je na ulicach i zawsze najbardziej zwracały moją uwagę. Ot dziecięca fascynacja, która najwyraźniej trwa do dzisiaj, ponieważ nadal widząc na drodze Gaza 66 czy Ifę W50 czuję ten sam dreszczyk emocji, co kiedyś.