Choć samochód w prostej linii jest w transporcie następcą konia, to wśród nazw aut nie ma wielu nawiązań do tych pięknych zwierząt. W sumie może to i lepiej? Oczami  wyobraźni widzę zachwyty nad Syreną Koń Przewalskiego ruszającą na trasę rajdu Monte Carlo. Ok, wiem, z Tarpanem nie było tak źle. Czy jednak był to samochód, choć w 1/10 tak ładny jak jego dziki imiennik? Raczej nie. Na początku lat dziewięćdziesiątych debiutujący w Europie Hyundai proponował model Pony. Urodą zdecydowanie bił na głowę naszego Tarpana, lecz wciąż bliżej mu było do poczciwej szkapy niż ognistego rumaka.

Planowałem opublikowanie dzisiaj zupełnie innego wpisu, ale gdy pracowałem nad artykułem o kolejnym wcieleniu Gaza 66, dotarły do mnie bardzo ciekawe nowości. 22 stycznia 2020 roku miały premierę dwie Skody 706 RTTN i MTTN, które pojawiły się pod szyldem rosyjskiej Автоистория (АИСТ) – AutoHistorii. Część z Was zapewne wie, iż Автоистория (АИСТ) to budżetowa wersja modeli Start Scale Models. Wersje SSM/Premium Classixxs obu z opisywanych modeli, dostępne były na rynku jakiś czas temu, jednak wytwórnia, wychodząc naprzeciw mniej zamożnym zbieraczom, zdecydował się na wznowienie wyprzedanych już modeli w nieco tańszej wersji. Uważam, że to świetne posunięcie. 

Jakże przewrotne potrafi być życie. W 1978 roku koncern PSA kupił upadający europejski oddział Chryslera, w którego skład wchodziły takie marki jak Simca czy Talbot. W następstwie transakcji PSA popadło w niemałe tarapaty finansowe. Skutkiem było wycofanie z rynku najpierw Simki, a później Talbota. W przezwyciężeniu kryzysu pomogło auto opracowane pierwotnie przez inżynierów Talbota, które po niewielkich zmianach dostosowujących je do wymagań Peugeota, zostało legendą światowej motoryzacji. W wielkim skrócie tak powstał model Peugeot 205.

W pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych Mercedes – Benz zaczął odczuwać spadek sprzedaży w segmencie ciężkich samochodów ciężarowych. Produkowana od dwudziestu lat seria SK, pomimo wielu modyfikacji, przestawała być atrakcyjna dla klientów ze względu na przestarzałą konstrukcję i archaiczny design. Lekarstwem na wszystkie problemy miał być zaprojektowany na nowo model samochodu ciężarowego. Mercedes nie odrobił jednak zadania starannie. 

Chyba każdy z nas ma swój ulubiony film bądź serię filmów. Dla mnie takowymi są przygody Jamesa Bonda. Nie pamiętam dokładnie roku, w którym po raz pierwszy zetknąłem się z nim na ekranie telewizora. Na pewno były to lata osiemdziesiąte, a ja wgapiałem się w odbiornik, chłonąc wartką akcję „Szpiega, który mnie kochał”. W postać Bonda wcielił się Roger Moore, aktor bardzo lubiany przez moją mamę od czasu występów w serialu Święty. Przez wiele lat uważałem sir Rogera za najlepszego odtwórcę agenta JKM. 

Bohater dzisiejszego wpisu bez wątpienia jest pojazdem znanym, rozpoznawalnym i niezwykle oryginalnym. Mimo niewielkich rozmiarów i dyskusyjnej urody, wpisał się trwale w historię motoryzacji. Ze względu na czasy, w których powstawał i rolę, jaką przyszło mu odegrać, wciągnięty został także na karty historii, w szerokim tego słowa znaczeniu. Żeby dobrze poznać historię prezentowanego dzisiaj pojazdu musimy cofnąć się do 1934 roku i Międzynarodowego Salonu Motoryzacyjnego i Wystawy Motocykli w Berlinie, podczas którego Adolf Hitler nakreślił swoją wizję samochodu osobowego. Przyświecała mu idea prostego, taniego i łatwo dostępnego auta, które zmotoryzować miało Niemcy. Według jego wizji, samochód ten miał kosztować mniej niż 1000 ówczesnych marek, spalać około 7 litrów paliwa i osiągać prędkość 100km/h. Właśnie od tego przemówienia, rozpoczęła się historia Volkswagena znanego jako Typ 166 Schwimmwagen.

Jeśli miałbym określić, z czym kojarzy mi się rumuńska motoryzacja, pierwsze, co przychodziło mi na myśl to bylejakość i tandeta. W latach osiemdziesiątych Dacia 1300/1310 była dość często spotykanym autem na naszych ulicach i robiła jak najgorsze wrażenie. Na tle konkurentów z demoludów wyróżniała się archaiczną sylwetką, beznadziejną atrapą chłodnicy i fatalnymi kolorami nadwozia. Na moim osiedlu stał egzemplarz w kolorze krzykliwie niebieskim i wyglądał niczym samoróbka szalonego mechanika amatora. 

Niemal w każdej kolekcji, z czasem pojawiają się tzw. mini kolekcje. Często są to, jakieś konkretne modele samochodów, wersje nadwoziowe bądź typy zabudów. Oczywiście mini kolekcji w zbiorach moich kolegów jest tyle, ile ich samych, ale z pewnością stanowią one ważny element zbieraniny każdego z nich. W mojej kolekcji, znalazło się kilka takich mniejszych odnóg, z których najliczniejszą stanowią pojazdy strażackie.