JZS Jelcz 043 1:43 TrackerArt

6 grudnia 1958 roku podpisano umowę licencyjną na produkcję w Jelczańskich Zakładach Samochodowych autobusu międzymiastowego Skoda – Karosa 706 RTO. Pierwsze egzemplarze montowano co prawda z części sprowadzanych z Czechosłowacji, jednak bardzo szybko zakłady jelczańskie w całości opanowały produkcję autobusu oznaczonego symbolem Jelcz 043. Wóz zabierał 50 pasażerów i 2 osoby załogi, a z racji swojej niezawodności i wytrzymałości doskonale wpasował się w ówczesne realia drogowe kraju.

Pierwsze 4 egzemparze trafiły do odbiorców w 1959 roku jednak już rok później liczba wyprodukowanych w JZS Jelczy 043 wzrosła do 100 sztuk. Produkowany do 1985 roku autobus, przeszedł kilka modyfikacji. Najbardziej widoczne z nich to zmiana wielkości wlotu powietrza z przodu pojazdu oraz montowanie przednich reflektorów poza obrysem nadwozia. Na przestrzeni lat zrezygnowano także z bagażnika dachowego w wersji międzymiastowej, a także w końcowej jej fazie zamieniono kierunkowskazy przednie z zaokrąglanych na prostokątne. Autobus Jelcz 043 potocznie zwany „ogórkiem” to bez wątpienia niekoronowany król polskich szos. To on właśnie był trzonem komunikacji samochodowej PRLu, przez ponad ćwierć wieku dowożąc pracowników do zakładów, dzieci do szkół czy stanowiąc nie rzadko jedyne połączenie „ze światem” odległych wsi i miasteczek.  Swoją niezawodną służbą zarówno międzymiastowy Jelcz 043, jak i jego odmiany dalekobieżne i miejskie, wpisał się złotymi literami w historię polskiej motoryzacji i komunikacji. Model, który kilka dni temu trafił do mojej kolekcji to samochód dostarczony mi przez znanego w polskim środowisku zbieraczy Trackera. Żywiczna miniaturka kultowego „ogórka” na żywo robi naprawdę piorunujące wrażenie i zapewniam, że fotografie nie oddają w pełni jego uroku. Bardzo szczegółowo wykonano bryłę nadwozia, zadbano o linie podziału blach oraz elementy ozdobne w postaci listew bocznych. Mnogość fototrawionych dodatków wysoce podnosi walory estetyczne modelu. Na uwagę zasługują pięknie wykonane detale w postaci logotypów, lusterek czy wycieraczek szyb przednich. Wnętrze pojazdu także odwzorowano z dużą starannością, zwłaszcza miejsce pracy kierowcy gdzie podziwiać możemy piękny zestaw wskaźników, pokrywę silnika oraz charakterystyczny zegar i dźwignię hamulca postojowego. Równie dobrze wykonano resztę przedziału pasażerskiego. Jedynym elementem odbiegającym nieco od oryginału jest niewyprofilowana kratownica wlotu powietrza z przodu pojazdu. Zdaję sobie sprawę z trudności wykonania tego elementu, tak więc nie jest on w stanie zaważyć na efekcie końcowym, jaki wywołuje ów eksponat. Szczerze mówiąc trudno oderwać od niego wzrok. Mam nadzieję, że niebawem moja kolekcja wzbogaci się o kolejną wersję tego wspaniałego pojazdu.