Polski transport sanitarny w latach pięćdziesiątych znajdował się w bardzo trudnej sytuacji. Z powodu dużych braków w parku maszynowym do przewozu chorych stosowano ciężkie ambulanse na bazie samochodów ciężarowych lub przystosowane do tego celu samochody osobowe, w tym Warszawę M20. Niestety rozmiary oraz fatalny w zastosowaniu ratunkowym kształt nadwozia powodował, iż sanitarna Warszawa M20 pozwalała praktycznie jedynie na transport chorych wykluczając niemal całkowicie jakiekolwiek zabiegi podczas przewozu. 

Prototyp samochodu Warszawa w wersji sedan pojawił się w 1961 roku. Zaprojektowany przez zespół inżynierów, w którym znaleźli się m.in. Cezary Nawrot, Roman Skwarek oraz Stanisław Łukaszewicz, trafił do produkcji dopiero trzy lata później. Samochód poza zmienioną tylną częścią nadwozia, otrzymał także nową osłonę chłodnicy, reflektory oraz giętą, panoramiczną szybę przednią. Nową odmianę Warszawy wyposażono w silniki benzynowe S-21 oraz M-20 odpowiednio montowane w modelach 203 i 204. 

Kilka dni temu w serii Kultowych Aut PRLu pojawił się kolejny numer specjalny zawierający model Fiata 125p w wersji taxi. Mam sentyment do „kredensów”, więc postanowiłem wzbogacić zbiór tymże modelikiem. Nie będę jednak ukrywał, że mam mieszane uczucia patrząc na ten samochodzik a jeszcze większe czytając dołączoną doń broszurę. Niemal na każdej stronie pojawia się najbardziej znana polska taksówka, czyli niepowtarzalna 1313 z serialu Zmiennicy. 

12 czerwca 1955 podczas Międzynarodowych Targów Poznańskich zaprezentowano po raz pierwszy prototypowy egzemplarz Warszawy w wersji Pickup. Samochód oparty był całkowicie na konstrukcji Warszawy M20 z ta jedynie różnicą, iż tylna część nadwozia przeprojektowana została na potrzeby przewożenia ładunków. Ciekawostką jest, iż samochód ten powstał na życzenie polskiej reprezentacji kolarskiej, która potrzebowała samochodu do przewożenia rowerów. 

Historia Poloneza w wersji pick-up sięga 1981 roku, kiedy to po raz pierwszy zaprezentowano samochód będący połączeniem kabiny 3-drzwiowego Poloneza i skrzyni ładunkowej Fiata 125p Pick-Up. Projekt nie przyjął się od razu i dopiero w pięć lat później rozpoczęto oficjalnie prace nad nowym samochodem dostawczym na bazie Poloneza.  W roku 1988 uruchomiono w Nysie montaż samochodu nazwanego po prostu Truck. Samochód początkowo produkowano z trzema różnymi wersjami przodu. 

W związku z wygaśnięciem w 1983 roku licencji na Fiata 125p, produkowany w Polsce samochód przemianowano na FSO 125p. Prócz zmiany nazwy samochód przeszedł także kilka modyfikacji dyktowanych jednakże głównie linią oszczędności, co znacznie zubożyło finalny produkt opuszczający fabrykę na Żeraniu. Najbardziej rzucającymi się w oczy zmianami było zniknięcie charakterystycznego znaczka z atrapy i zastąpienie go znakiem firmowym FSO. Niestety razem z nim, z podstawowej wersji samochodu wycofano m.in. ogrzewaną tylną szybę, zapalniczkę, lampki oświetlenia bagażnika, uchwyty dla pasażerów, odblaski na drzwiach a nawet programator wycieraczek. Do końca produkcji w roku 1991 samochód przeszedł jeszcze kilka „modyfikacji” polegających na usuwaniu różnych elementów (m.in. ostatnich chromów). 

     Polonez Coupe to z pewnością samochód legendarny i zasługuje na miejsce w kolekcji Kultowych Aut Prlu. Wóz zaprojektowany został we włoskiej pracowni stylistycznej Centro Stile Fiat  i od standardowej wersji Poloneza różnił się zasadniczo tylko brakiem tylnych drzwi, nieco poszerzonym środkowym słupkiem oraz szerszymi drzwiami przednimi. Samochód produkowany w krótkich seriach w latach 1981 – 1983, dostępny był z dwoma wersami przodu – klasyczną oraz z tzw. noskiem. Do napędu poloneza Coupe zastosowano standardowy silnik o pojemności 1481 cm³ zespolony z cztero- lub pięciobiegową skrzynią przekładniową. Planowano podjęcie produkcji wielkoseryjnej wersji Coupe, ale ostatecznie wg nieoficjalnych danych wyprodukowano zaledwie 40 sztuk samochodu, który aktualnie jest jedną z największych gratek dla kolekcjonerów aut.  

22 grudnia 1965 roku podpisano umowę licencyjną z włoskim Fiatem umożliwiającą produkcję w Polsce modelu 125p.  Polski Fiat 125p był połączeniem dwóch modeli: nowego Włoskiego Fiata 125 oraz znajdującego się już u schyłku produkcji Fiata 1300/1500. Samochód był znacznie uproszczony w porównaniu do swojego włoskiego odpowiednika. Wiele podzespołów odziedziczył po starszym bracie, czyli wspomnianym 1300/1500, stanowił jednak i tak krok milowy w zestawieniu z produkowanymi w Polce Syrenami i Warszawami.